Dəniz kənarındakı ağ ev
Həyat qəribədir. Amma onun qəribəliklərini biz başa düşmürük. Bəzən əlimizdə ki xoşbəxtliyi görmürük onun dəyərini isə itirəndən sonra bilirik. Amma artıq gec olur.
Ayan dükanda satıcı işləyirdi. Bir gün dükana gələn cavan bir oğlan yolu azdığını söylədi. Mən buradan necə çıxa bilərəm??? Siz hara getmək istəyirsiniz??? Mən dənizə getmək istəyirdim amma yolumu azdım. Bu döngəni keçin düz gedin yolun sağ tərəfində bazar yazılıb oradan sola dönün. Çox sağ olun xanım çox minnətdaram. Adım Nihatdır. Bəs sizin??? Sağ olun deyə Ayan cavab verir. Adının gizli qalmasını istəyən qız ona adını demək istəyirdi amma nədənsə demədi. Səhəri gün isə gələndə yenə o oğlan dükanın qarşısında durmuşdu. Əlində olan bir dəstə qırmızı gül ilə. Qız onu görəcək özünü itirdi amma nə deyəcəyini bilmədi. Mən sizə öz minnətdarlığımı bildirmək istəyirəm. Xahiş edirəm bunu mənə çox bilməyin. Bəli onların tanışlığı belə başladı. Ayan özünü yuxuda hiss edirdi. Ona elə gəlirdi ki, o yuxu görür. Axı ola bilməz mən necədə xoşbəxtəm. O uşaq vaxtı ana və atasını itirmişdi özü də nənəsi ilə yaşayırdı. Ehtiyac üzündən işləyirdi. Amma Nihat çox varlı, adlı sanlı bir ailənin oğlu idi. Nihat ilk dəfə idi ki, özünü belə xoşbəxt hiss edirdi. Sanki həyatın mənasını Ayanda görürdü. Hər gün səhər gül dəstəsi ilə Ayanı qarşılayırdı. Və nəhayət o özünü toplayıb Ayana onu sevdiyini dedi. Beləliklə də onlar ailə həyatı qurdular. Hər şey nağıl kimi idi. Onların hər günü sevinclə keçirdi. Günlərin birində Ayanın aldığı xəbər onu çox sarsıdır. Ayan heç vaxt ana olmayacaq. Bunun çarəsi yox idi. Ayan hər günü üzüntü içində keçirirdi. Amma nə etməli olacağa çarə yoxdur. Buna baxmayaraq Nihat hər gün ona deyirdi Ayan mən səni sevirəm əsas budur. Qismət bu imiş. Allah nə qoyubsa o da olacaq. Heç ürəyini sıxma o qədər ana sevgisindən məhrum uşaqlar var. Sən öz analıq sevgini onlardan birinə verərsən!!! Beləcə illər keçdi. Nihat iş üçün başqa ölkəyə yollanmalı idi. Onlar dəniz kənarında gəzirdilər. Ayanın gözü dəniz kənarındakı ağ evə sataşdı. Evin önündə satılır yazılmışdır. Ayan Nihata bu evi almağı təklif etdi. Nihat: səbr elə sevgilim mən qayıdanda alarıq. Sən isə o ev barəsində yaxşı-yaxşı planlar qur. Səhəri gün Ayan Nihatı yola salır. Onu bərk-bərk qucaqlayıb yola salandan sonra onun arxasınca baxırdı. Nədənsə ürəyi sıxılırdı. Birdən Nihat deyə Ayan çağırdı. Onun arxasınca qaçıb ona elə bərk sarıldı ki, sanki ürəyi yerindən qopsun. Ayan ağlamağa başladığı anda onun axıtdığı göz yaşlarını Nihat sildi və cavabında, ağlama mən gələcəyəm söz verirəm və o dəniz kənarında ki ağ evi alacağıq. Ağ evin önündə isə bir restoran açacağıq. Bir uşaqda götürərik. Hər şey yaxşı olacaq. Sağ ol ürəyim deyib yola düşdü. Ayan günləri sayırdı. Amma Nihat hələdə ona zəng etməmişdi. Bir gün Nihat zəng etdi. Nihatın soyuq danışığı onu çox sarsıtdı. Nihat sənə nə olub?
-Heçnə. Nə olmalıdır ki??
-Bəs bizim dəniz kənarındakı planlarımız?
-Sənə nə olub Ayan sən elə pul xərcləməyi bacarırsan. Səbr elə dedim axı və sağ ol deyib Ayanın sözünü dinləmədən dərhal dəstəyi asdı. Ayan çox sarsıldı. Sanki yuxu görürmüş kimi düşünməyə başladı. Öz-özlüyündə özünü günahkar sandı. Səhərisi gün rəfiqəsi onun qonağı oldu. Ayan səninlə danışmalıyam. Nihat zəng etmişdi.
-Hə?! Nə dedi???!
-Bilmirəm hardan başlayım!
-O daha dönməyəcək!
-Sən dəli olmusan ???!
-Yox sadəcə orada onun başqa biri ilə olduğunu bildim!!!
Sən yalan deyirsən deyə Ayan onu dərhal evdən qovdu. Bütün gecəni səhərə qədər yatmadı. Nihata zəng etmək istədi. Amma Nihat ona nə nömrə, nə də ki adresini vermişdi. Ayan bütün həyatını yada saldı və ağlayaraq mən həqiqətən də yuxu görürmüşəm deyə səhərə qədər sayıqladı. Səhər Nihat zəng etdi
-Nihat əzizim nə vaxt gəlirsən?
-Sən yenə başladın ?
-Demişəm axı işlərim qurtaranda
-Nihat mənə yalan demə
-Ayan bəsdir mən artıq səndən bezmişəm!!!
Sağ ol belə deməmiş dəstəyi asdı. Ayan sanki artıq dəli olurdu. 3 ay keçdi. Hər günü zəhər olmuşdu Ayanın. O hətta neçə dəfə özünə qəsd etmək belə istəmişdi. Amma yalnız və yalnız ümidi onu yaşamağa vadar edirdi. Qapı çalındı. Səhər tezdən Ayan qalxıb qapını açdı. Bu onun rəfiqəsi idi.
-Niyə gəlmisən yenə onun başqasını sevdiyini deməyə?!
-Ayan məni dinləməlisən! Məni dinləməsən də heç olmasa bu zərfi oxu.
Ayan zərfi alıb oxumağa başladı.
Salam mənim əzizim Ayan. Təəccüblənmə bu mənəm Nihat. Bağışla məni. Mən səni bu 3 ayda çox hirsləndirdim. Sənin xətrinə belə dəydim. Mən istəmirdim sən mənim necə əzab çəkdiyimi görüb üzüləsən. Mənim axırıncı müayinəm pis çıxdı. Mənim başımda ki ağrıları xatırlayırsan. Onlar məndə xərçəng xəstəliyinin əlaməti imiş. Məni bağışla sevgilim. Mən sənin üzülməni istəmirdim amma mən sağalacağıma ümid edirdim. Bu gün oktyabr ayının 5-dir. Yəqin ki, sən bu məktubu oxuyanda mən artıq həyatda olmayacağam. Amma hər halda zərfin içindəki açarları götür. O həmin o ağ evin açarlarıdır. Orada restoran açarsan. Bir də yadından çıxmasın ki, sən yaşamalısan. Mən səninlə olacağam. Əlvida mələyim.
Məktubu oxuyacaq Ayan sanki yuxudan ayıldı. Ola bilməz deyə qışqırmağa başladı. Ayan rəfiqəsinin bu sözlərinə inanmayaraq mən Nihatın yanına gedirəm dedi. Rəfiqəsi isə cavabında Ayan, o artıq həyatda yoxdur, onun ailəsinə də xəbər ver!!!
Beləcə illər keçdi. İndi dəniz kənarındakı, ağ evdə tamam başqa bir sevinc var. Bu gün Ayan uşaq evindən götürdüyü oğlu Nihatın ad gününü qeyd edir. Tez-tez dənizə tərəf gedib öz özünə nəsə danışır və sanki o başını kiminsə çiyninə qoyur. Bilmək olmaz dünya qəribədir. Bəlkə də o Nihatla birgədir...
C.a. İyul 21 2011, 06:17 tarafndan sevenurek
